Kankerzooi!

Drie weken later … woensdag 8 juli … Vandaag heb ik een post operatieve check bij de chirurg dr. Veen. Hij vertelt: het weefsel en omliggende lymfeklieren zijn opgestuurd naar de patholoog anatoom en het gaat idd, zoals al bekend was, om longkanker... De kanker zat echter ook al in één van de lymfeklieren dus dat betekent dat er een traject volgt van chemo en bestraling... Hij besteed er verder niet veel woorden aan en lijkt niet onder de indruk. Gewoon uitzaainkje in één van de klieren, dus chemo … simpel. Ik ga akkoord, prima, die eerste chemo kon ik ook dus deze zal ook wel gaan. Daarbij ben ik nog steeds van plan om 90 jaar te worden, dus ik vind het best. Laten we het maar gaan doen. Ergens ben ik allang blij dat hij er niet al te diep op in gaat en net doet of het niet zo veel voor stelt. Dat ik lichamelijk nog niet heel fit ben, negeer ik volkomen. Wanneer gaan we beginnen? Omdat ik nog maar korte stukjes kan lopen en heel snel buiten adem ben, zit ik in een rolstoel. Was ik

Een paar uur later word ik weer wakker, ik mag terug naar de afdeling. Heerlijk stoned, I love it!! Met de kramp-ervaring nog vers in het geheugen durf ik me niet zo goed bewegen. Dr. Veen wil heel graag dat ik mijn bed uit kom, maar voor mij hoeft dat niet zo. Dat zeg ik ook tegen hem als hij zijn ronde doet. Hij glimlacht … en toch wil hij wel graag dat ik uit bed kom … We glimlachen naar elkaar en ik weet dat ik er echt aan moet geloven. De verpleging vraagt of ik ondersteuning wil van een fysiotherapeut. Dat lijkt me wel handig! Die kan me leren hoe ik in het geval ik weer verkramp kan ademhalen zodat ik niet in paniek raak! Tobias komt langs, een jonge vrolijke fysiotherapeut. We kletsen wat en ik probeer het moment dat ik moet gaan zitten zo lang mogelijk uit te stellen. Hij stelt na een tijdje voor te gaan zitten en voordat ik mijn been buiten het bed heb, voel ik in mij de paniek en ook het verdriet al opwellen. Ik had het allemaal stoer achter me gelaten en we hebben gelache